Even een ander aspect van chronisch ziek zijn: de politieke partij die het eens voor ons zou kunnen en willen opnemen. Eerlijk gezegd, ik heb er geen goed oog in.😟. Besparingen alom: in de zorg, op het openbaar vervoer, leerkrachten gaan meer voor de klas moeten staan want er is een lerarentekort, langdurig werklozen riskeren hun uitkering te verliezen na 2 jaar 'dop', langdurig zieken en zelfs chronisch zieke mensen moeten een terug naar werk-traject volgen,..... Waar gaan we naartoe???? Politiekers blijven hun zakken vullen terwijl er steeds meer mensen in armoede leven. Hoor ze eens klagen wanneer ze eens iets moeten terugbetalen want dan moeten ze hun levensstandaard veranderen. Jaren gewoon geweest veel te verdienen op de kap van de bevolking, luxe huizen, luxe wagen, veel en veel op reis,..... Ojee, ze moeten gaan opletten!!!!! 😱
Wat met de mensen die ook hun hele leven gewerkt hebben? Zij hebben ook een bepaalde levensstandaard opgebouwd en vallen na hun pensioen ook maar terug op een armtierig pensioentje dat dan nog vaak volledig naar de kosten van een rusthuis gaat. Wat met mensen die ongewild uitvallen in het werkcircuit? Door hoge werkdruk, burnout, een ongeneeslijke ziekte, depressie, posttraumatische stress,..... 🤔🤔🤔. Ook zij hebben hier niet voor gekozen en komen terecht op de ziekenkas, vallen geheel onverwacht en vaak onoverkomelijk terug op een minimale uitkering. Ze moeten vaak vernederende onderzoeken ondergaan en hopen om toch maar geloofd te worden en op ziekenkas te kunnen blijven omdat ze het nog niet aankunnen om terug aan het werk te gaan wegens een te hoge werkdruk, psychische stress door pesterijen op het werk, fysieke arbeid niet meer aankunnen...
. Er wordt hier ook geen rekening gehouden met wat die mensen vroeger verdienden, wat hun kosten waren en nog zijn want ja, het loon valt weg maar de kosten blijven en meestal gaat uitvallen uit het reguliere werkcircuit gepaard met net nog meer kosten ( psycholoog, ziekenhuisfacturen, revalidatie,...). Hier geldt iedereen gelijk voor de wet en dan zijn de politiekers verwonderd dat de armoede toeneemt. Wat wil je dan??? Lonen worden op regelmatige basis geïndexeerd, maar wat met de uitkeringen? Juist ja, geen indexatie om de zoveel maanden. Integendeel, mensen straffen die wel nog willen werken maar niet meer kunnen door omstandigheden. Dreigen met een procentuele vermindering van hun uitkering wanneer ze niet komen opdagen op een terugnaarwerktraject, of wanneer ze niet op tijd een geldig ziektebriefje binnenbrengen... De uitgaven stijgen, de uitkering is miniem, de spaargelden moeten elke maand aangesproken worden om rond te kunnen komen en de rekeningen te kunnen blijven betalen...eens geraakt ook die spaarpot ook leeg hè... net als de moed en de wil van de mensen zelf.... 🙄 Nog meer stress, nog meer uitval. Mensen kunnen niet meer recupereren, overal is er volk tekort op de werkvloer, gaan mensen over hun eigen grenzen en blijven maar gaan omdat ze weten dat ze anders in financiële moeilijkheden gaan geraken...hopla, nog meer stress, burnout, depressies,....
En net daar wringt bij mij het schoentje..
In plaats van te besparen zouden ze beter zorgen dat de werklozen en werkzoekenden deftig omgeschoold worden naar een knelpunten beroep. Werklozen aan het werk, druk van de ketel op de werkvloer, minder uitval uit het reguliere werkcircuit. Allemaal door meer te investeren in de mensen in plaats van te besparen en zichzelf riante bedragen uit te keren. Nergens zoveel politiekers als in België en nergens zijn de belastingen en de staatsschuld zo groot. Benieuwd wie eens tot inzicht zal komen dat het anders moet. Niet evident, ik weet het maar welke politieke persoon durft het aan het eens anders te bekijken? Welke partij zal eens geen loze beloften maken die toch nooit nagekomen worden? We moeten gaan stemmen maar op wie ???? En wat maakt het nog uit? De postjes worden toch weer verdeeld. Wie het nu voor het zeggen heeft op een bepaald thema, zal die zijn / haar/x ambt op datzelfde thema kunnen voortzetten??? Waarschijnlijk niet, alles terug om zeep. Nieuwe politiekers, nieuwe loze beloften. Goede politiekers worden opzijgeschoven voor en door grote ego's.
Waarom ik me hier zo druk in maak? In de eerste plaats omdat ik uit ervaring weet wat personeelstekort doet met een mens. Nieuwe job om mijn rug te ontlasten na de 4de rugoperatie en na 4 maanden in ploegensysteem al aan 72 overuren door personeelstekort en ziekte- uitval en het niet kunnen compenseren want geen vervanging van de zieken toen. Ook omdat ik ondervonden heb, meermaals zelf , wat een ziekteuitkering bedraagt. Na 3 nekhernia's, 4 rugoperaties maar blijven doorwerken na mijn revalidaties en nu na de diagnose fibromyalgie volledig uitgevallen uit het reguliere werkcircuit en afhankelijk geworden van een minimale invaliditeitsuitkering die mijn kosten al lang niet meer dekt. Elke 6 maand terug moeten verschijnen voor een adviserend geneesheer die niet gelooft dat fibromyalgie een echte ziekte is. De specialisten en onderzoekers zijn er nog steeds niet uit wat Fibromyalgie veroorzaakt, zoeken nog steeds in de verkeerde richting.
Onderzoeksgeld dat beter besteed zou kunnen worden mochten ze personen met fibromyalgie betrekken bij hun onderzoeken en geloven dat deze ook eens gelijk zouden kunnen hebben. Fibromyalgie wordt in de eerste plaats veroorzaakt door een gemuteerd eiwitgen dat er, na een trigger zoals Covid, bronchitis, griep,..., ervoor zorgt dat cortisol niet meer afgebroken wordt en dat het gehele menselijke systeem verstoord geraakt en uitvalt. Stress is hier niet de oorzaak of de trigger maar de enige factor die ervoor zorgt dat de spierpijnen, vermoeidheid, geheugen- en concentratieproblemen verergeren, samen met een 100-tal andere symptomen die zelfs de geachte dokters nog niet kennen of verkeerd diagnosticeren. Fibromyalgie is aangeboren , heeft een specifiek gezichtskenmerk en het gen muteert pas wanneer de persoon over haar eigen grenzen blijft gaan en het lichaam zegt dat het nu genoeg is geweest.
Fibromyalgie is een beschermingsmechanisme van de natuur dat de zorgzame vrouwen wilt beschermen tegen het zichzelf blijven wegcijferen voor de ander. Een ziekte die dus enkel vrouwen treft, meer nog, vrouwen in een zorgzame job, vrouwen in de sociale sector ( postcodes, leerkrachten, kleuterjuffen, opvoedsters, pleegmoeders, winkeliersters, secretaresses,verpleegsters, politie, brandweer,...) . Wanneer je weet dat het die vrouwen zijn die de grootste kans hebben op het krijgen van fibromyalgie en die in deze beroepen werkzaam zijn en dat aanhoudende stress ervoor zorgt dat de symptomen verergeren en men gaat dan ook nog eens besparen in de zorg en ervoor zorgen dat leerkrachten meer en langer voor de klas moeten staan, dan verhoogt men dus die aanhoudende stress en zal het gevolg zijn dat er nog meer vrouwen uitvallen in de zorg, in het onderwijs, in de zorginstellingen voor bejaarden , voor personen met een beperking, in jeugdinstellingen, bij de post, ... Uitval betekent in dit geval ook nog meer stress voor de fibromyalgiepatiënt. Stress op fysisch, psychisch , sociaal en financieel gebied.... Een vicieuze cirkel...
En wie gaat dan nog de zorg garanderen ? 🤨.
Dus blijft mijn vraag: " Welke politicus durft het aan tegen de stroom in te gaan en te kiezen voor een positieve verandering voor de gehele samenleving?
Want zorgen voor elkaar is levensbelangrijk 💜💜💜
Nog steeds geen idee op wie ik ga stemmen aangezien ik nu nog niet weet wie dit thema op zijn/ haar/ x bord zal krijgen. Nog een paar nachtjes over liggen piekeren dus....
Warme groetjes,
Sophie 🍀
Reactie plaatsen
Reacties